|
سخن هفته |
 |
|||
|
|
هرکسی چون عزم جايی و سفری می کند او را انديشه معقول روی می نمايد که اگر آنجا روم مصلحتها و کارهای بسيار ميسر شود و احوال من نظام پذيرد و دوستان شاد شوند و بر دشمنان غالب گردم. او را پيشنهاد اين است و مقصود حق خود چيز ديگر، چندين تدبيرها کرد و پيشنهادها انديشيد يکی ميسر نشد تدبير کند بنده و تقدير نداند تدبير به تقدير خداوند نماند و مثال اين چنين باشد که شخصی در خواب می بيند که به شهری غريب افتاده و در آنجا هيچ آشنايی ندارد، نه کسی او را می شناسد و نه او کس را، سرگردان می شود و حسرت می خورد که چرا به اين شهر امدم، ناگهان لب می خايد و چون بيدار می شود نه شهر می بيند و نه مردم، معلومش می شود که آن عضه و حسرت خوردن بی فايده بوده است، باز باری چو در خواب می رود خويشتن را اتفاقا در چنين شهری بيند و دوباره غم و غصه و حسرت خوردن آغاز کند و يادش نمی آيد که در بيداری از آن غم خوردن پشيمان شده بود. اکنون چنين است خلقان، صد هزار بار ديده اند که عزم و تدبير ايشان باطل شد و هيچ کاری بر مراد پيش نرفت الا حق تعالی نيسانی بر ايشان می گمارد، آن جمله فراموش می کنند و تابع انديشه و اختيار خود می گردند ان الله يحول بين المرء و قلبه
مولانا - فيه ما فيه
|
|
||
