در برخورد با يك حيوان بيمار،گاهی به فكر و سرعت عمل زياد نياز است تا بتوان جان حيوان را نجات داد. از آنجائي‌كه حيوان شما نمی‌تواند حرف بزند، اين شما هستيد كه بايد از روی علائم پی به وضعيت حيوان ببريد.

ميزان حساسيت و تاثير پذيری و هوشياری

يكی از اولين علائمی كه نشان از بروز اختلال در حال حيوان دارد، تغيير اساسی در رفتار حيوان است. دقت كنيد وقتی كه حيوان خود را لمس يا نوازش می‌كنيد يا با او حرف می‌زنيد،آيا مثل هميشه جواب می‌دهد؟ آيا وقتی به سوی او نزديك می‌شويد، گوش‌های او سيخ می‌شوند؟ آيا وقتی گربه خود را نوازش می‌كنيد، جلوی شما می‌غلتد و ميلی برای بازی کردن دارد؟

كم آبی بدن

دهان حيوان خود را بررسی كنيد. دهان و لثه‌ها بايد مرطوب و برروی آنها بزاق وجود داشته باشد. با كمك انگشت شست و اشاره خود، پوست ناحيه شانه حيوان را بالا بكشيد و بعد ول كنيد. وقتی پوست را ول می‌كنيد بايد به سرعت سر جای خود برگردد نه اينكه مانند يك كيسه شده و به آرامی پائين برود. چنين علائمی نشان از كمبود شديد آب بدن است كه خاصيت ارتجاعی پوست را كاهش می‌دهد. بهتر است برای اينكه سرعت برگشت پوست را در حال عادی بدانيد، وقتی حيوان سالم است عمل آزمون پوست را انجام بدهيد.

كم خونی و گردش خون مناسب

در حال عادی لثه‌های حيوان بايد صورتی رنگ باشند. چنانچه لثه‌ها سفيد و رنگ پريده يا آبی متمايل به بنفش باشند از نوعی اختلال بسيار جدی خبر می‌دهند. برای درك بهتر وقتی حيوان سلامت است لثه‌های او را مورد بررسی قرار دهيد.

نارسائی تنفسی

در حال سلامت، تنفس حيوان بايد به راحتي، بدون مشكل و با كمترين تلاش انجام شود. البته اگر هوا خيلی گرم باشد يا حيوان فعاليت بدنی زيادی انجام داده باشد، له‌له زدن او امری عادی است. از سوی ديگر نفس كشيدن نبايد صدادار باشد.