|
تصميم گيری |
 |
||||
|
تصميم، خيلی خوب است به شرطی که از روی حس زنده بودن باشد و خيلی بد است وقتی که فقط از روی ذهن باشد. وقتی تصميم ريشه ذهنی دارد آنوقت به جای قاطعيت داشتن فقط تشنج زا است. در اين زمان راه حل‌های مختلفی در کنار شما هستند ولی ذهن فقط از يک شاخه به شاخه ديگر می‌پرد.
بدن همواره در زمان و مکان حال زندگی می‌کند اما ذهن درست خلاف آن است. نفس کشيدن "اکنون و اينجا" اتفاق می‌افتد. نمی‌توانيد نفس کشيدن را به ديروز يا فردا بيندازيد. نفس به اکنون تعلق دارد ولی ذهن می‌تواند به فردا يا ديروز سفر کند. همين موضوع باعث نوعی جدايی بين ذهن و بدن ما می‌شود. بدن همواره حاضر است ولی ذهن هرگز در کنار او نيست. بايد به ذهن ياد داد تا هموراه حاضر باشد. دستور:
روی يک صندلی بنشينيد. جای خود را راحت کنيد و چشمهايتان را ببنديد. به نفستان نگاه کنيد. وقتی به نفس دقت می‌کنيد، نفستان آرامتر می‌شود. کم کم از ده بار نفس در دقيقه می‌رسيد به شش، .....پنج، .....چهار، .....سه، .....دو
وقتی اين تمرين را برای يکهفته، روزانه به مدت نيم تا يکساعت انجام دهيد به سرعت بعد از نشستن روی صندلی و شروع مراقبه تعداد نفسهايتان به يک عدد در دقيقه می‌رسد. در اين زمان ذهن به بدن نزديک می‌شود. بعد از مدتی تمرين، نفس برای چند دقيقه می‌ايستد. ممکن است يکی دو دقيقه بگذرد و شما هيچ نفسی نکشيد............. مدت کوتاهی بدون نفس و بعد دوباره شروع تنفس.........و در اين زمان است که برای اولين بار لحظه حال را حس می‌کنيد. اينجاست که ذهن معنای بودن در زمان حال را درک می‌کند. زمانی که نه گذشته است و نه آينده.
بنابراين برای مدتی روزانه نيم تا يکساعت بنشينيد و فقط به نفس کشيدنتان توجه کنيد. اين تمرين به تدريج جای خود را در تمام قسمتهای زندگی باز می‌کند و بعد از مدتی به طور خودکار حتی به هنگام راه رفتن هم نفسها آرام و عميق باقی می‌ماند به اضافه لحظاتی از زمان تهی که بين نفسهای آرام شما قرار می‌گيرند.
برگرديم به تصميم گيری. آرام شدن نفسها طی اين تمرين به شما کمک می‌کنند تا تصميم‌های خود را به جای اينکه از ذهنتان بدست آوريد که ريشه در خواسته‌های گذشته يا تمايلات آينده دارد، آنها را از لحظه حال بدست آوريد. کسی که در لحظه حال زندگی می‌کند نه با گذشته خود می‌جنگد و نه به آينده واهی فکر می‌کند. لحظه اکنون، تنها واقعيتی است که وجود دارد. حتی برای اينکه بتوانيم گذشته را به صورت يک خاطره داشته باشيم بايد "اکنونی" وجود داشته باشد. به همين صورت آينده هم تصويری است که در لحظه اکنون سايه انداخته است. اوشو- کتاب در باز ترجمه: رضا صادقی- دی هشتاد و پنج |
|
||||
