ايست! |
 |
||||
|
می توانيد هرجايی اين کار را انجام دهيد. مشغول حمام کردن هستيد؟ ناگهان به خودتان فرمان بدهيد " بايست!" و همان موقع متوقف شويد. اگر اين توقف برای يک لحظه کوتاه هم باشد، متوجه يک امر غيرعادی و جديد می شويد. خواهيد ديد که يک پديده جالب در شما رخ می دهد. در اين حالت برای لحظه ای به درون خود می رويد. وقتی بدن می ايستد، ذهن هم برای لحظه ای متوقف می شود. وقتی به خودتان دستور ايست می دهيد، تنفس را هم متوقف کنيد. در عين حال بدن هم نبايد هيچ حرکتی انجام دهد. در اين توقف کوتاه اجازه دهيد تا برای لحظاتی رفتن به درون را تجربه کنيد. همين لحظات کوتاه تماس با درون می تواند معجزه آفرين باشد. مثلا قصد داريد يک ليوان آب بنوشيد. وقتی ليوان را در دست گرفتيد برای يک لحظه متوقف شويد. بگذاريد ليوان همينطور در دستتان باقی بماند. از سوی ديگر عطش و ميل به مصرف آب در درونتان وجود دارد. در همين حال متوقف شويد، بی حرکت و بدون نفس کشيدن به درون خود توجه کنيد. عطش کمک می کند تا انرژی خود را به درون ببريد. در اين دستور به سه نکته توجه کنيد. اول اينکه وقتی توقف کنيد که يک ميل و کشش درونی شما را به سوی انجام کاری سوق می دهد. دوم اينکه در مورد توقف کردن فکر نکنيد، فقط توقف کنيد. سوم اينکه صبر کنيد و توقف را کامل و با توقف تنفس انجام دهيد. وقتی به شما می گويم بايستيد، منظورم اين است کاملا و با تمام وجود توقف کنيد. هيچ چيزی حرکت نمی کند. مثل اينکه زمان هم ايستاده است. دستور مراقبه : اوشو ترجمه رضا صادقی- مرداد هشتاد و چهار |
|
||||
