هرکسی که گوش دارد، می تواند بشنود ولی اين به اين معنی نيست که می تواند به درستی گوش کند. برای گوش کردن ابزار ديگری لازم است چيزی غير از داشتن گوش. برای گوش کردن بايد در درون شما سکوت، آرامش و صلح وجود داشته باشد. آنچه در پشت اين گوشها قرار دارد، قلب است نه ذهن.

ذهن، شما را کر می کند. البته ممکن است واقعا کر نباشيد ولی از آنچه می شنويد چيزی را واقعا گوش نمی کنيد. ذهن شما مثل يک اتاق مذاکره شلوغ و پرازدحام است.

برای انجام اين مراقبه گاهی وقتها در اتاق خودتان بنشينيد، در را ببنديد و اجازه بدهيد هرچيزی که در ذهنتان می گذرد روی کاغذ بيايد. اصلا سعی نکنيد نوشته های خود را اصلاح يا ويرايش کنيد. چون قرار نيست آنها را به کسی نشان بدهيد. بنابراين فقط هرچيزی را که در ذهنتان وارد می شود بنويسيد.

وقتی به نوشته های خود نگاه می کنيد تعجب می کنيد. در عرض ده دقيقه می بينيد که اين نوشته ها مال يک آدم عاقل نيست! ذهن شما، ذهن يک مجنون است!

شما در طول زندگی ياد گرفته ايد که يک طوری روی اين افکار ديوانه وار را بپوشانيد و نگذاريد کسی بفهمد که درون شما چه خبر است. البته در اين کار متخصص شديد. طوری که نه فقط اجازه نمی دهيد ديگران از افکارتان باخبر شوند، بلکه ياد گرفتيد خودتان هم از آن بی خبر بمانيد.

همين شلوغی ذهن است که اجازه نمی دهد چيزی را گوش کنيد. شما فقط شنونده هستيد. از گوش کردن خبری نيست. گوش کردن نياز به درونی ساکت دارد.

 

 

اوشو: کتاب اوپانيشادها- فصل بيست و پنج

ترجمه: رضا صادقی- خرداد هشتاد و دو