|
تاريخچه ری کی |
 |
||||||||||||
|
|
صفحه هفتم:
زندگی خانوادگی- خصوصيات رفتاری شايد برخی خوانندگان بخواهند درباره زندگی خانوادگی آقای اوسويی بدانند. آنقدر می‌دانيم که او در سال (1907) با زنی بنام ساداکو سوزوکی ازدواج کرد. اوسويی دو فرزند داشت. يک دختر و يک پسر. کسانی که درباره خصوصيات رفتاری او حرفهايی زده‌اند، او را مردی آرام، باوقار و بسيار متواضع معرفی می‌کنند. او هيکلی درشت و قوی و هميشه برلبان خود لبخند داشت. او دارای استعدادهای فراوان و مردی اهل مطالعه و يادگيری بود. او درباره تاريخ، انواع بيوگرافی، نگرش‌های مختلف مذهبی، روانشانسی، ای-چينگ و چی-گونگ اطلاعات فراوانی داشت.
کمک به فقرا: تجربه‌ای ناموفق و درسی بزرگ بعد از اينکه اوسويی مدت هفت سال گداهای کيو تو را درمان کرد، پی به اشتباه بودن اين کار برد. درخواست و تلاش برای صورت گرفتن چيزی که هنوز وقت آن نشده است، حاصلی جز خستگی ندارد. افرادی که تحت درمان‌های رايگان اوسويی قرار گرفته بودند با رضا و رغبت به زندگی نکبت‌بار خود برگشتند. شايد تنبلی و تن‌پروری آنهم در ميان چنين ملت سختکوشی، خود يک هنر است و اوسويی هنر اين مردم را از آنها گرفته بود. در ری-کی همواره توصيه می‌شود به کسی ری-کی بدهيد که داوطلب و خواهان آن باشد. نبايد برای درمان يا شفای ديگران تصميم گرفت يا سعی کرد به زور به کسی ری-کی داد. در اين صورت قطعاً پاسخ مناسبی از درمان گرفته نمی‌شود.
زلزله بزرگ توکيو فاجعه زلزله مهيب توکيو فرصتی برای معرفی ری-کی به مردم شد. شايد افرادی که در آن زمان ری-کی را دريافت کردند حتی به ياد نياورند که در آن روز دست افراد چگونه باعث شفای درد و ناراحتی آنها می‌شد اما به هرحال فضايی برای کاربرد ری-کی به صورت عمومی به وجود آمد. يک نشانه آن تاسيس درمانگاه‌های مختلف، دو سه سال بعد از وقوع زلزله است. به هرحال شکی نيست که ری-کی در چنين مواردی می‌تواند برای رفع ناراحتی‌های احساسی و روحی ناشی از چنين فجايعی کمک بزرگی باشد.
تصاويری از زلزله مهيب توکيو در سال 1923
دوباره سفر: اين‌بار برای ترويج ری-کی اوسويی فقط سه سال بعد از زلزله مهيب توکيو زنده ماند. ولی در اين دوران کوتاه اثرات بزرگی به جا گذاشت و اينها عمدتاً به خاطر سفرهايی بود که برای آموزش ری-کی انجام داد. با توجه به ضعف وسايل اطلاع رسانی در آن زمان در مقايسه با آنچه امروزه در اختيار همه ماست، شايد هيچ راهی بهتر از اين نبود که استاد سفر کند تا ارمغان خود را به مردمی که مشتاق آن بودند عرضه کند. جالب است اين است که اوسويی فقط شانزده يا هفده نفر استاد از خود به جای می‌گذارد. آنچه مهمتر است ياد دادن ری-کی در درجه اول و دوم است. در اين دو درجه است که افراد از ری-کی برای خود و ديگران استفاده می‌کنند. همه افراد قدرت و توانايی استاد شدن و آموزش صحيح ری-کی را ندارند. اين چيزی است که تمام مربی‌های ری-کی بايد به آن توجه کنند. برای بسياری از مردم داشتن لقب استاد مهمتر از کاربرد چيزی است که ياد گرفتند. اعطاء درجه استادی به همه کسانی که داوطلب آن باشند می‌تواند باعث محدود شدن استفاده ری-کی شود. علاوه براين توجه به خصايص اخلاقی و وضعيت اجتماعی افراد شرکت کننده در دوره استادی بايد مورد توجه تمام مربی‌ها باشد. اوسويی در روش تدريس خود اعتقاد داشت که بايد مطالب را به اندازه ممکن ساده و روان بيان کرد. او اين امر را به خوبی رعايت می‌کرد. موضوعی که بايد مورد توجه تمام مربی‌های ری-کی باشد.
اصول اخلاقی در برخی کتاب‌ها آمده که اوسويی، اصول اخلاقی ری کی را با نظر امپراطور ميجی تنظيم کرد. اين درست است ولی به طور غيرمستقيم. آقای ميجی در سال 1912 يعنی ده سال قبل از کشف ری-کی درگذشت. از آن سال شخص ديگری به نام تايشو امپراطور شد. ميجی شخصيتی عجيب داشت. او اهل شعر و تعاليم معنوی بود. علاقه و ارادتی که اوسويی به ميجی داشت باعث شد تا از تعاليم و اشعار او اين اصول را بيرون بکشد و برای شاگردان خود تعليم بدهد. در زمانی که اوسويی ری-کی را تدريس می‌کرد، اشعار ميجی نيز به نوعی در جلسات ری-کی جا داشتند. به هرحال اين اصول از هرکسی که آمده باشند، خواستی جز آرامش و احترام به خود و ديگران ندارند و به خوبی بيانگر روح لطيف ری-کی هستند.
|
|
|||||||||||
